Episode 2.6

• 2.6

ඒකත් ඉතින් එහෙම වෙද්දි.. මෙහෙමත් දෙයක් වුනාලු..
දවසක්.. ජේසන් මගෙන් ඇහුවා මම වර්ජින් කෙනෙක්ද යනුවෙන්.. එය ඇසූ මම බ්ලොක් ගලක් මෙන් ගල් ගැසී බලා උන්නෙමි.. එකවර ආ කේන්තිය නිසා.. ඔහුට බැන වදින්නට සැරසුනු විට .. ඔහුට එය ඉවෙන්දෝ වගෙ දැනී ඇති නිසාද වෙත්ම .. එකවර ඔහු කෑ ගැසුවේ.. ''මම නෙවෙයි.. සඳුන් තමයි ඇහුවෙ'' යනුවෙනි..

හොස්ස ලගින් මැස්සා යන්න බැරි මට.. කේන්තියට බැන වදිනවා මිස 'ඔව් මම වර්ජින් කෙනෙක්' යැයි පවසන්නට ඇමතක වුයෙමි.. අවුරුදු කීපයකට පසු මම ඒ කළ අතපසු කිරීම ගැන දුක් වුවද.. එය නිවැරදි කිරීමට කල්පයක් බලා ඉන්නට සිද්ධ වුනි..

කෙසේ වෙතත්.. එම කතාවෙන් පසු මාද සිටියෙ ඉතාමත් කෝපයෙන් බව ඔයාට අමුතුවෙන් කියන්න ඕනි නෑ නේද ? කොහොමෙන් කොහොම හරි කතාව දුර දිග ගිහිල්ලා, ජේසන් මට මෙසේ පැවසුවා..

'' ඔයා තරහා වෙන්නෙපා මෙහෙම කීවට.. මට වෙන කරන්න දෙයක් නෑ.. මම දන්නව ඔයා මේකට කැමති නෑ කියලා.. බට් අයි ඈම් වෙරි හෙල්ප්ල්ස්'' වනුවෙන් ප්‍රකාශ කල විට මගෙ හිත කීරි ගැහෙන්නට විය.. හරියට නිකන් චූටි බබෙක් හදපු කෝම් පිට්ටුවක් නපුරු මිනිහෙක් ඇවිදින් පාගල කඩල ගිහින් වගේ..

මට හුඟාක්ම දුක හිතුනේ එයා ගැනයි.. මට තේරුනා එයාට වෙන කර කියා ගන්න දෙයක් නැති බව.. අන්න එදා තමයි මට මුලින්ම දැනුනෙ අපේ කෝම් පිට්ටුවත් කඩන්න විල්සන් මාමා / මාමල නැන්දලා ඉන්නවා කියලා.. මට හුගාක් බය හිතුනා.. හරියට මරන්න ගෙනියන වහු පැටියෙක් වගේ.. ඔයා දැකලා තියෙනවද බයේ වෙවුලන වහු පැටියෙකුගෙ ඇස් දෙකක් ?? මරණ බයේ දගලනකොට හිත කෑලි කෑලි වලට කැඩිල ගිහින් කුඩු වෙන තරමටම දුක හිතෙනවා.. ඒ වෙද්දි මට එයා නැතුව ඉන්න බෑ කියල මට තේරිලයි තිබ්බෙ..

එයාව එච්චරටම අසරණ කරපු ඒ කතාව මොකද්ද කියලා දැන ගන්න ඕනි නම් හෙට වෙනතුරු ඉවසන්න.. හෙට දිනයේදී ත් මෙම කතාවේ තවත් කොටසක් ඔබ හමුවේ තියන්නට බලාපොරොත්තුවෙන් ඕන් මම විවේකයක් ගන්නවා..

කිලෝ මීටර බර ගානක් පාග ගෙන ආපු බස් එකේ පළමු බ්‍රේක් තිරින්ගය තද කිරීමට තව එක මොහොතයි.. බ්‍රේක් ගැහුව විතරයි අපි විසි උන විසික්ක්විල්ල මට කවදාවත්ම අමතක නොවන්නේ ආදරෙන් හදාපු අපෙ චූටි කෝම් පිට්ටුව විල්ස්න් මාම ඇවිත් කුඩු කරපු හින්දා විතරක්ම නෙවෙයි.. ඇයි එයා මා එක්ක හොරෙන් හොරෙන් චුට්ටක් චුට්ටක් හැන්ගි හොරා ආලයෙන් බැඳුනේ කියන ප්‍රශ්නය හිතේ හොල්මන් කරපු නිසාමය..